ΞΥΠΝΑ ΩΡΕ ΡΑΓΙΑ... ΚΟΨΕ ΠΙΑ ΤΟΝ ΥΠΝΟ ΚΑΙ ΚΑΤΑΛΑΒΕ ... ΟΤΙ ΖΕΙΣ ΕΝΑ ΑΠΟ ΤΑ ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΑ ΔΡΑΜΑΤΑ ΠΟΥ ΠΕΡΑΣΕ Ο ΙΣΤΟΡΙΚΟΣ ΑΥΤΟΣ ΤΟΠΟΣ!

Η «σιωπηλή» Απόβαση των Αγαρηνών... τα Τείχη αφύλαχτα...

Γράφει ο Γιώργος Ανεστόπουλος 

 

(η πιο επικίνδυνη μαζική επίθεση είναι ο "αργός - συγκεκαλυμμένος - θάνατος"... το θύμα μέχρι την τελευταία στιγμή της ζωής του αρνείται να συνειδητοποιήσει πως πεθαίνει (και συνεπώς να αντιδράσει)... παρά μπερδεύει στο μυαλό του το θάνατο με τον ύπνο... σ' αυτούς είναι αφιερωμένη η"ακροστοιχίδα" του κειμένου...) 

 

Κατά Τουρκία μεριά, μια γιγαντιαία απόβαση όλο και θεριεύει...και στέλνει καραβιές από νεο-σαρακηνούς... σμάρια, μιλιούνια «εποίκων» που μαυρίζουν τη θάλασσα... 

 

Ισοπεδώνουν τα νησιά του Αιγαίου και μόνον με τον όγκο τους... χωρίς ούτε καν μια ντουφεκιά... προς ώρας... 

 

Ολοκαύτωμα απόλεμο οι τελευταίοι Έλληνες ακρίτες στον αιμοβόρο δαιμονικό θεό των επί δεκατέσσερις αιώνες εισβολέων αυτού του τόπου... 

 

Μάϊνα τα πανιά στα κατάρτια των Δαναών... ριγμένες οι μάτσες... μην και ενοχληθεί ο εισβολέας... και οι «προστάτες του»... γκρεμίζονται τα τείχη αφύλαχτα... χωρίς χέρια να τα κρατήσουν όρθια... 

 

Ως να’ ρθει το ξημέρωμα θα’ χει κριθεί η μοίρα του δειλού... 

Στο Μαραθώνα... σύντομα θα φανούν κι εκεί οι αγαρηνές φελούκες... σύμβολο Ειρήνης θα το πουν... κι εσύ θα το τιμήσεις κι από πάνω... θα το δεχτείς ως τέτοιο... ακόμη κι αυτό το ανοσιούργημα ηλίθιε... θα το δεχτείς... είσαι έτοιμος να τους φτιάξεις συμβολικό παράπηγμα ακόμη και πάνω στον τύμβο των τότε ηρώων πολεμιστών... και θα τους αφήσεις να το πατήσουν... ακόμη και να το κατουρήσουν... 

 

Ποιός δαίμονας σε τύφλωσε ηλίθιε και δεν βλέπεις γύρω σου τον τελειωμό σου; 

Εφιάλτες σε κυκλώνουν, σε αγοράζουν, σε διώχνουν, σε σκοτώνουν... κι όμως εσύ αρνείσαι να ιδρώσεις και να πεταχτείς όρθιος... να ξυπνήσεις... ΑΡΝΙΕΣΑΙ... λες και τ’ απολαμβάνεις... 

 

Θανατικό είναι ανόητε αυτό που σφίγγει στο λαιμό σου τη θηλιά ολημερίς κι ολονυχτίς... 

Αλαργινή κόλαση ανομολόγητη που κοντοζυγώνει τα παιδιά σου όλο και ταχύτερα... κι εσύ αρνείσαι να την νοιώσεις... 

 

Ικέτες λένε τάχα μου πως είναι... κι έχουν κρυμμένο στον κόρφο τους λεπίδι φαρμακερό για τα παιδιά σου... 

Να το θυμάσαι αυτό την ώρα που δεν θα πιστεύεις αυτό που θα συμβαίνει μπροστά στα μάτια σου... 

 

Είχες το χρόνο και δεν έκανες τίποτα... το’ βλεπες να’ ρχεται και δεν έκανες τίποτα... 

 

Ικέτες τους αποκαλούν... τάχατες... θυμίσου το αυτό... 

Στο χρόνο που σου μένει... 

Aναλογίσου... τι απέδειξαν ως τώρα; μπορούν άραγε αγαρηνοί να ζήσουν μαζί με αλλόθρησκους; 

 

Nα δούμε πόσοι απέμειναν εκεί κάτω στα μέρη τους; πόσους άραγε απ’ τους Χριστιανούς άφησαν χωρίς να τους κόψουν το λαιμό, χωρίς να τους ξεριζώσουν απ’ τόν τόπο τους, χωρίς να τους κάψουν τις Εκκλησιές τους; 

 

Oργίασαν... δεν έσφαξαν απλώς... ξερίζωσαν, κατέκαψαν κάθε μα κάθε άντρα, μάνα ή παιδί που δεν ήταν του Ισμαήλ... 

 

Hμιθανές φαντάζεσαι μωρέ μπροστά σου το παιδί σου, να τυραννιέται με κομμένο το λαιμό στα χέρια σου; Όλοι αυτοί εκεί κάτω οι Χριστιανοί αυτό ακριβώς υπέφεραν... κι αυτό σου ετοιμάζουν οι αγαρηνοί... 

 

Tι το λοιπόν τους δέχεσαι μωρέ και τους καλωσορίζεις; 

Eρανισμός παράδοξος για τον δήμιό σου κι ενίσχυση των όπλων του είναι αυτό που κάνεις... κι όχι ανθρωπισμός... 

 

Mαικήνες νόμισες πως απέκτησες και ξένους βοηθούς στα δεινά σου; 

Aρμοστές Ύπατοι, ξένοι αφεντάδες με ψεύτικα χαμόγελα είναι ανόητε που πλέκουν το μοίρασμα του τόπου σου αναμεταξύ τους... 

 

Zυγό ή σαρκοφάγος είναι η επιλογή που σου δίνουν... κι αν αρνηθείς, ήδη έχουν έτοιμο τον «νέο πληθυσμό» του τόπου σου... 

 

Iκέτες, δήθεν... θυμάσαι; 

Kαϋμένε, την «σκοτεινιά» στο βλέμμα τους την βλέπεις; Δεν είναι λύπη... μίσος είναι... για σένα... βιάζονται να φύγεις απ’ τη μέση... είναι ο νέος λαός αυτού του τόπου, θυμάσαι; 

 

Aστείρευτη ζωτικότητα... γεννάνε ασύστολα... σκοτώνουν ασταμάτητα... με κάθε τρόπο και αστείες αιτίες... 

 

Iδίως αν δεν ανήκεις στην δαιμονική τους λατρεία... 

Tρέξε όσο προλαβαίνεις... αυτό σου λένε... αυτό θέλουν να περάσουν στην ψυχή σου... 

 

Aλόγιστο τρόμο... 

Πανικό... 

Ανησυχίες παράλογες σου λένε κάποιοι είναι όλα αυτά... τα ίδια έλεγαν και στους Χριστιανούς του τόπου τους κάποτε... 

 

Ιωνία... Μέση Ανατολή... Αλεξάνδρεια... θυμάσαι; 

 

Δες τώρα πόσο «παράλογες» ήταν οι ανησυχίες των «φρονίμων» που φώναζαν κάποτε... 

Ιδεαλιστικό ρατσισμό το λένε κάποιοι άλλοι... 

Αλόγιστες αναρχοαριστερές θεωρίες περί ανύπαρκτων συνόρων και διαφορών... 

 

Σου λένε πως τάχαμου μπορούν να ζήσουν οι ισλαμιστές μαζί με άλλους αλλόθρησκους ειρηνικά και πολιτισμένα... 

 

Ουτοπία θα τό’ λεγε κανείς αν έμενε μια απλή ακίνδυνη θεωρία σ’ ένα αμφιθέατρο ή ένα βιβλίο... 

Υπαρκτή όμως και άκρως θανάσιμη κατάσταση είναι δυστυχώς...

 

Ύπουλη, απάνθρωπη επίθεση και ασύλληπτος κίνδυνος κατά της ζωής του λαού μας...

Που η πλειοψηφία του δυστυχώς αδυνατεί να το συνειδητοποιήσει...

 

Κι όταν εν τέλει το συνειδητοποιήσει, από τον τρόμο του – και όντας καλομαθημένος (μη σκληραγωγημένος) και οικονομικά κατεστραμμένος αυτός ο «επί μακρόν απόλεμος λαός», δεν θα πειθαρχήσει σε καμία κεντρική εντολή και απλώς θα υποχωρήσει ΑΣΥΣΤΟΛΑ και δη εκτός χώρας... 

 

Με ποιόν εναπομείναντα λαό θα κάνουμε κατόπιν ανασύνταξη και αντεπίθεση επανάκτησης; 

 

Αυτός είναι ο ΜΕΓΑΣ ΚΙΝΔΥΝΟΣ που αντιμετωπίζουμε...

Και αυτοί που «το προετοίμασαν ΑΥΤΟ» ήξεραν πολύ καλά ΤΙ ΕΚΑΝΑΝ...

Τόσο «οι εκτός» όσο και «οι εντός» της χώρας... 

 

Γιώργος Ανεστόπουλος