ΕΝΑ ΣΠΟΥΔΑΙΟ ΝΤΟΚΟΥΜΕΝΤΟ!:Οι δημοσιογράφοι είναι ιεραπόστολοι !

ΠΡΟΣ ΓΡΗΓΟΡΗ ΜΗΧΑΛΟΠΟΥΛΟ...

ΕΠΙΣΤΟΛΗ ΤΟ ΑΝΑΓΝΩΣΜΑ

ΑΠΟ τον 13^ΟΝ ...ΑΠΟΣΤΟΛΟΝ  ΒΡΑΧΙΟΛΙΔΗ

Έτσι τον είδα στο νοσοκομείο ,λίγες ώρες πριν μας φύγει... ΒΑΘΥΤΑΤΑ ΤΕΘΛΙΜΝΕΝΟ. Η θλίψη είναι η μόνμη σύντροφος  του δημοσιογράφου...Άλλο αν δεν το δείχνει!

Miα "συγκλονιστική επιστολή -που λέει τα πάντα-  του ΑΠ.ΒΡΑΧΙΟΛΙΔΗ προς τον αειμνηστον ΓΡΗΓΟΡΗ ΜΙΧΑΛΟΠΟΥΛΟ,ιδρυτή της ΕΦΗΜΕΡΙΔΑΣ ΕΛΕΥΘΕΡΗΣ ΩΡΑΣ

Με  απόλυτη ΚΑΘΕΤΗ ΤΙΜΗ, σε έναν σπουδαίο του Τύπου.ΤΟΝ  ΓΡΗΓΟΡΗ ΜΙΧΑΛΟΠΟΥΛΟ!.. που ήδη πάνε να τον ξεχάσουν σχεδόν οι πάντες...λόγω της αριστερής -ΦΑΙΔΡΗΣ ΦΑΡΑΣ!

Ε, τώρα κάποια καθίκια του Τύπου...ας σκούζουν...Ως καθίκια τι άλλο σάμπως μπορούν να διαπράξουν;ΣΚΟΥΖΑΜΑΡΕΣ ΚΑΙ ΜΟΝΟΝ!

Εγώ όμως, υπάρχω, θεία χάριτι..ΚΑΙ ΘΑ ΛΑΛΩ ΤΗΝ ΑΛΗΘΕΙΑ ,όπως μου τη δίδαξαν οι ΑΝΕΝΔΟΤΟΙ δικοί μου...

Και για να μην έχετε ψευδαισθήσεις..σας λέω τούτο: Είναι ζήτημα να έχω συναντηθεί στη ζωή ετούτη, 2-3 φορές με τον Μιχαλόπουλο ... Η πρώτη φορά ηταν και η τελευταία μας! Το Συγκλονιστικότερο: Ήταν λίγες ώρες προ της θανής του μεγάλου αυτού ΕΛΛΗΝΑ ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΥ.  Δείτε την επιστολή που του έστειλα,λίγες μέρες ή μήνους -δεν θυμάμαι ακριβώς ...και θα γίνετε ...σοφότεροι! Το εύχομαι!

Φίλε Γρηγόριε Μιχαλόπουλε,

Εξ όσων ενθυμούμαι, μία –δύο φορές,  συναντηθήκαμε δια   ζώσης

Face to face).

Όμως «εφημεριδάδες» αμφότεροι παραμέναμε σταθεροί στις αξίες  της δημοσιογραφίας ...που εκπηγάζει από την «εφημερίδα» η οποία  είναι    σταθερά ο τροφοδότης των εξελίξεων στα λεγόμενα Μ.Μ.Ε.

**Αμφότεροι κάναμε τις επιλογές μας ..Και πάντα με κρυφό οδηγό να μεταλαμπαδεύουμε  τις αξίες εκείνες που διδαχθήκαμε στη μήτρα που λέγεται.... εφημερίδα...σταθερό γεννήτορα όλων των φαινομένων στον ΤΥΠΟ, χθες και σήμερα!

Διάβασα το σημείωμά σου  και «διατί να το αποκρύψομεν άλλωστε» με συγκίνησες , διότι εκτός των άλλων τέτοιου είδους «φληναφήματα» μεταξύ δημοσιογράφων είναι είδος εν ανεπαρκεία.. Με γύρισες πίσω μισόν αιώνα στο μεθυστικό άρωμα μιας δημοσιογραφίας, εφημεριδογραφίας, που δεν χάνεται όπως  ορθώς ..ελπίζεις, αλλ΄ όμως, ολοένα κι αλλοιώνεται. Όχι ασφαλώς λόγω τεχνολογίας αλλά εξ αιτίας της « ηθικής σύνθεσης» των λειτουργών της, που έχουν χάσει πυξίδες και πασχάλια..

Εμείς ευτυχήσαμε να ζυμωθούμε ανάμεσα σε κολοσσούς, σε ιερά ονόματα του Τύπου, που χωρίς να είναι δάσκαλοι μας  με την στενή έννοια, ήσαν όμως φανάρι εκτυφλωτικό, που και να το ήθελες , δε μπορούσες να παρασπονδίσεις, χωρίς να σπάσεις τα μούτρα σου. 

Εσύ ειδικά Γρηγόριε Μιχαλόπουλε είχες σαν πρότυπο κι αξία το Πάνο Κόκα και την πρωτοποριακή για την εποχή ,σοβαρή  εφημερίδα του ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ . Πέρασες κι εσύ δια πυρός και σιδήρου από το ρεπορτάζ, για να διακονήσεις τελικά ένα από τα δυσκολότερα είδη του δημοσιογραφικού λόγου, το «κύριο άρθρο», όπως λέγαμε παλαιά  και που σήμερα μάλλον έχει εξαφανιστεί εκτός ελαχίστων  εξαιρέσεων, μια από τις φωτεινότερες  των οποίων, είναι και η δική σου αρθρογραφία..  Παλαιά το κύριο άρθρο ήταν ΓΡΑΜΜΗ εξελίξεων (κυρίως πολιτικών), έδειχνε δρόμους, σημάδευε καταστάσεις κι όχι σπάνια ανέτρεπε κυβερνήσεις...

Σήμερα; Θα το ζεις, ο νεοεισερχόμενος στη δημοσιογραφία το πρώτο πράγμα που ξέρει –έτσι λέει- να κάνει είναι να γράφει ...πολιτικά άρθρα. Τόσο αλαφροϊσκιωτος είναι. Δεν ξέρω εσύ τι κάνεις , αλλά εγώ κατεβάζω καρέκλα επί της κούτρας του, μόλις  ακούσω τέτοια σαρδανάπαλα!

Βιώσαμε και γαλουχηθήκαμε παρέα , στο ίδιο γραφείο με αλληθινούς γίγαντες του Τύπου, ίσως όλων των εποχών από υπάρξεως της ελληνικής δημοσιογραφίας. Η γενιά μας , που πήρε τη σκυτάλη από αυτούς, δεν θυμάμαι να έχει βγάλει κανέναν «μεγάλο». Χωρίς να είμαι σεμνοτυφής-κάθε άλλο μάλιστα-δεν αισθάνομαι ότι ανήκω σε καμιά κατηγορία «μεγάλων» ,αφού ιστορικά η γενιά μας δεν είχε αυτό το προνόμιο!

Βεβαίως  δώσαμε τον καλό αγώνα μας κι ο καθένας μας ανάλογα με τα προικιά της φύσης του έκανε τις καταθέσεις του.

Θεία τύχη οι αθάνατες αξίες της δημοσιογραφίας , βλέπουμε να περνάνε και στα παιδιά μας, στα δικά σου και στον Μάκη Βραχιολίδη που μια βάσκανος μοίρα τον οδήγησε κοντά σου...αν και κάνει δημοσιογραφία από παιδί 12 ετών, αν και είναι «συνάδελφός» σου στο «εκδότης», μια και διευθύνει εδώ και 15 χρόνια την ιστορική  περιφερειακή εφημερίδα ΑΝΕΞΑΡΤΗΤΟΣ ΠΑΡΑΤΗΡΗΤΗΣ , που ίδρυσα στα 1969.

΄Όταν μου το ανέφερε του είπα χωρίς περιστροφές:

n  Ναι να πας στον Μιχαλόπουλο. Είναι καλός δημοσιογράφος  και κουβαλάει τις παραδοσιακές αξίες της δημοσιογραφίας...Δεν είναι μπακάλης όπως ο Μπόμπολας, ο Αλαφούζος κ.α. ...επενδυτές . Δεν έχει σημασία αν η εφημερίδα του «θεωρείται» μικρή. Γιατί δεν υπάρχουν μικρές ή μεγάλες εφημερίδες, αλλά αυτό που μετράει είναι η ψυχή τους, Κι η ΕΛΕΥΘΕΡΗ ΩΡΑ έχει ψυχή. Κάνε και τη δική σου κατάθεση ψυχής και θα δεις...

Σε ευχαριστώ για το καλόλογο σημείωμά σου, και παρακαλώ μην υποπέσεις άλλη φορά σε ανάλογο ευγενές μεν.... αλλά  ειδεχθές ..αδίκημα. ΄Οντας αμφότεροι μπαρουτοκαπνισμένοι στα αμπριά και μετερίζια της δημοσιογραφίας αποφεύγουμε τέτοια χάδια και... λόγω ηλικίας!

Να  συνεχίσεις Γρηγόριε  Μιχαλόπουλε, αταλάντευτος στις πίστες που κουβαλάς... Να συνεχίσεις άσκιαχτος κι απροσκύνητος προς τα ερπετά εκείνα που διώκουν τον τύπο επαγγελματικά  και βιομηχανικά, με ένα στόχο: Να τον φιμώσουν ..να τον γονατίσουν. Και δεν γονάτισες!

Οι δημοσιογράφοι της πάστας μας  ποτέ δεν γονατίζουν. Στις πλάτες μου κουβαλάω κι εγώ 15 χρόνια φυλάκισης-παράσημα , βραβεία τιμής (την  εξαγόρασαν τα τέκνα μου ,γιατί εγώ ήθελα λέει να πάω φυλακή...για να ξεμπροστιάσω  τους επαγγελματίες διώκτες του Τύπου .. Για να σταματήσει το μοναδικό φαινόμενοι στον κόσμο οι ΄Ελληνες δημοσιογράφοι να διώκονται για ψήλου πήδημα από τον κάθε κερατά- δυσφήμηση, συκοφαντική δυσφήμιση το ματζούνι των κατηγοριών... )

1500-2000 άνθρωποι του Τύπου κάθονται στο σκαμνί κάθε χρόνο στην Ελλάδα.. Καμιά άλλη επαγγελματική ομάδα... δεν παρουσιάζει τέτοια μαζική ...εγκληματικότητα... Από το 1995 κάνω αγώνα ..τουλάχιστον για να αφυπνιστούν οι δημοσιογράφοι και να καταλάβουν ... τα φτιαχτά στα οποία σέρνονται , μα δεν βγάζουν κιχ...Σκύβουν κεφάλι ακόμη και στους τυποκτόνους Νόμους (τελευταίος στη σειρά ποδηγέτησης του Τύπου, αυτός του ανεκδιήγητου Βαγγέλη Βενιζέλου, αυτού το μέγιστου δημοκράτη του Βαρδαρίου. )

 Αλλά η ελευθερολαλιά, φίλε Γρηγόριε και συμπολεμιστή, -το ξέρεις άριστα- δεν στραγγαλίζεται... Μόνον για  λίγο καιρό  ξαποσταίνει και ξανά προς τη δόξα τραβά .. Εκτυφλωτικά!

Συνέχισε , εν διώξεις, αδερφέ...

Ο έρωτάς σου, (ενίοτε οδυνηρός όπως όλοι οι έρωτες),προς τη δημοσιογραφία που διακονείς με πείσμα κι ανυποχώρητα πέραν του μισού αιώνα, όχι πως θα σε (μας) δικαιώσει, αλλά στο τέλος αφήνει μια  γεύση  απίστευτης γλύκας  πως καλώς, λίαν  καλώς ηγωνίσθημεν τον καλόν αγώνα. Λεπτομέρεια.. που ούτε οι οικείοι μας συχνά δεν καταλαβαίνουν... ΄Εχει σάμπως καμιά αξία;

Όχι, δεν είμαστε σταυροφόροι! Αλλά κάτι πιο πονετικό, οδυνηρό : Οι δημοσιογράφοι είναι ιεραπόστολοι! Κι όπως γράφω κάπου είμαστε «οι βιγλάτορες του πολιτισμού».. Κι ό,τι καταλαβαίνει κανείς...ΑΜΗΝ!

Ταύτα και χαίρε εν παντί  ΓΡΗΓΟΡΙΕ ΜΙΧΑΛΟΠΟΥΛΕ!

ΑΠ.ΒΡΑΧΙΟΛΙΔΗΣ