ΜΙΑ ΕΚΠΟΜΗ ...ΓΙΑ ΤΟΝ ΚΑΦΕΤΖΗ ΠΟΥ ΕΓΙΝΕ ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΣ

Εν είδη προλόγου! Ο τιτλάκος πιο πάνω λέει για ... Να μην το επαναλάβουμε.Έχει μεγάλη σημασία να πούμε τούτο:
Πολλοί, παλαιότεροι δημοσιογράφοι...ομολογούσαν πως...δεν  ήσαν δημοσιογράφοι, αλλά καφετζήδες!
Ο Βραχιολίδης ..λόγω καφεντζήδικης προέλευσης... το διασκέδαζε και δήλωνε ιδιότητα ΚΑΦΕΤΖΗ..και σπανίως δημοσιογράφου!
Μέσα σ΄αυτό το παίγνιο υπάρχει μια συγκλονιστική αλήθεια:Πως ο δημοσιογράφος τελικά είναι ..ουσία καφετζής: Διότι, όντας  αναγκασμένος να εκτελεί τις εντολές του ιδιοκτήτου-αφεντικού .. συγγράφει τα πάντα με τη συνταγή του Βαρύ-γλυκου του μέτριου ή του γλυκύβραστου...καφέ...΄Οπως  ακριβώς θέλει το αφεντικό! 
Αυτή δυστυχώς είναι η πικρή αλήθεια ... της δημοσιογραφικής αποστολής. 
Οι δημοσιογράφοι στο Ελλάντα είναι απλά.. καφετζήδες!
-----------------------------------------

ΜΙΑ ΡΕΤΡΟ ...ΙΣΤΟΡΙΑ ΣΤΗ ΣΑΛΟΝΙΚΗ ΤΟΥ 1950
 ΜΙΑ ΑΓΝΩΣΤΗ ΠΤΥΧΗ ΕΝΟΣ ΓΝΩΣΤΟΥ ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΥ... (ΑΠ.ΒΡΑΧΙΟΛΙΔΗΣ) ΠΟΥ ΗΤΑΝΕ ΣΕ ΞΕΝΗ ΔΟΥΛΕΨΗ ΑΠΟ ΠΑΙΔΙ 11 ΧΡΟΝΩΝ!

Ο καφετζής που έγινε
δημοσιογράφος και με
κοντά παντελονάκια...(1950)

Η "ΜΗΧΑΝΗ ΤΟΥ ΧΡΟΝΟΥ", πετυχημένη εκπομπή της ΝΕΤ, ετοιμάζει νέες σειρές με τον βραβευμένο από το Ίδρυμα Δημοσιογραφίας Μπότση, ΧΡΗΣΤΟ ΒΑΣΙΛΟΠΟΥΛΟ!

΄Ενα από τα επόμενα επεισόδια της καλής εκπομπής της ΝΕΤ θα είναι ..τα παιδιά που δουλεύουν σε ξένα χέρια ... πολλά εκ των οποίων, εκτός από την άγρια εκμετάλλευση που υφίστανται, γίνονται συνάμα και θύματα αθλίων βιοπραγίων , όπως και η γνωστη-χαρακτηριστική ΣΠΥΡΙΔΟΥΛΑ , που η αφεντικίνα της... τη σιδέρωνε κανονικα...
Πολλές τέτοιες ιστορίες με ελληνόπουλα που υπέφεραν τα πάνδεινα θα παρελάσουν από την ΜΗΧΑΝΗ ΤΟΥ ΧΡΟΝΟΥ...

Ο ΧΡΗΣΤΟΣ ΒΑΣΙΛΟΠΟΥΛΟΣ, ο βραβευμενος δημοσιογράφος για τη σπουδαία δουλειά που κάνει'
με τη ΜΗΧΑΝΗ ΤΟΥ ΧΡΟΝΟΥ.. τώρα με τη νέα σαιζόν ετοιμάζει πολλά συναρπαστικά!

Όμως η εκπομπή , κατά την ερευνητική της προσπάθεια σκάλωσε και στον γνωστό δημοσιογράφο Απ.Βραχιολίδη, ο οποίος όμως εμφανίζει μπροστά στην κάμερα την άλλη διάσταση .. του εκμεταλλευόμενου παιδιού.. Την ευτυχή εκδοχή του!...
Ναι, υπάρχουν και ευτυχισμένα εργαζόμενα παιδιά!

Ο Βραχιολίδης, εργαζόμενος από ηλικίας 11 ετών.. υποστηρίζει με δύναμη πως" ανεξάρτητα από τις δυσκολίες της εποχής... τα εργαζόμενα παιδιά όχι μόνον δεν υπέφεραν αλλά ήσαν κι αισθάνονταν ευτυχή και δημιουργικά...¨
Το τι θα βγάλει η εκπομπή  Η ΜΗΧΑΝΗ ΤΟΥ ΧΡΟΝΟΥ, που μόλις χθες έκανε τη συνέντευξη μαζί του στο ησυχαστήριο του κοσμοκαλόγερου δημοσιογράφου, δεν το γνωρίζουμε...

Η αλήθεια είναι πως ναι, υπήρχαν και θα υπάρχουν παιδιά που θα δουλεύουν για το μεροκάματο σε ξένη δούλεψη,,, Κάποια θα πέφτουν σε σκληρούς εκμεταλλευτές κι άλλα σε ..ανθρώπινους ανθρώπους, όπως ...έπεσε ο Βραχιολίδης.Δεν χρειάζεται να τα ισοπεδώνουμε όλα.
--Δουλεύοντας ως καφετζής από ηλικίας 11 χρονών, λέει, χωρίς να το καταλάβω ..σπούδαζα ...δημοσιογραφία! Κάθε μέρα διάβαζα 4 τουλάχιστον εφημερίδες ...Κι όλα όσα διάβαζα περνούσαν μέσα στη RΑΜ της μνήμης μου... Κι όταν μετά από μερικά χρόνια, μόλις τελείωσα το φανταριό,  ζήτησα δουλειά σε ημερήσια εφημερίδα (ΕΛΛΗΝΙΚΟΣ ΒΟΡΡΑΣ ) προσλήφθηκα αμέσως και με καλύτερο ,για την εποχή μισθό, για νεοεισερχόμενο στον Τύπο!
Στο καφενείο, είχα κάνει τις καλύτερες δημοσιογραφικές σπουδές μου..Δεν το ήξερα, αλλά κουβάλαγα τις γνώσεις, της εφημεριδογραφίας ...από το καφενείο. Κουβάλαγα όλη τη μαγεία της δημοσιογραφίας μέσα μου,χωρίς να το ξέρω.. Και μόλις μου δόθηκε η πρόκληση .. ..άστραψα και βρόντηξα!"

Αυτή είναι μια άγνωστη πτυχή του ρεπόρτερ Απ.Βραχιολίδη, που έγραψε μια λαμπρή ιστορία στον Τύπο. ΄Αγνωστη γιατί ο ίδιος απλά... την είχε ξεχασμένη. Στην εκπομπή ΜΗΧΑΝΗ ΤΟΥ ΧΡΟΝΟΥ, προσπαθεί νά δώσει τη δική του μαρτυρία για τα εργαζόμενα ...παιδιά... που όμως στην περίοδο του 1950, η εργασία των παιδιών ήταν μόδα, απαίτηση κοινωνική...ΠΑΡΑΔΟΣΗ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑΚΉ! κι όχι εξαθλίωση!
Η ρεπόρτερ που έλαβε τη συνέντευξη από τον Απ.Βραχ...κ. Αφροδίτη Ζούζια ρώτησε:
--Είσαστε ασφαλισμένος;
--Και Βεβαίως.. Στο ΙΚΑ, μέρος της δημοσιογραφικής σημερινής σύνταξής μου, προέρχεται από αυτή την περίοδο!!
--Σας πληρώνανε κανονικά ή μήπως λιγότερα;
--Πρέπει να ήταν κανονικά, με τα όσα ίσχυαν στην εποχή, διότι δεν είδα καμιά ένσταση, γογκυσμό από τους γονείς μου που καιροφυλακτούσαν ασφαλώς!
--Παιδικά χρόνια ...δεν είχατε όμως...
--Κάνετε μέγα λάθος. Χαιρόμουνα που δούλευα και δεν στερήθηκα τίποτε από  τις παιδικές χαρές. Είχα μάλιστα φτιάξει με φίλους, και ποδοσφαιρική ομάδα, αν και ήμουν Παοκτσής ..φορούσαμε φανέλλες του ΑΡΗ...κίτρινες δηλαδή... Στο νυκτερινό σχολειό που πήγαινα, εκεί είχαμε τα πάντα, από αίθουσες πινγκ-πονγκ, γήπεδα μπάσκετ... έως και θερινές κατασκηνώσεις στη Χαλκιδική.. Θα είναι άδικο, να ισχυριστώ πως είχα άσχημα παιδικά χρονιά... έστω κι αν ήμουν αναγκασμένος να δουλεύω από τα μικράτα μου...Αυτό ήταν μέρος της ζωής ολάκερης της γλυκείας  Σαλονίκης την περίοδο εκείνη...Βεβαίως υπήρχαν και παιδιά της ηλικίας μου, που δεν δούλευαν, αλλά μάλλον ήσαν η μειοψηφία στο σκηνικό της ονειρικής Θεσσαλονίκης, και μάλλον όχι ευτυχέστερα από εμάς που δουλεύαμε!"
Δεν ξέρουμε πότε θα βγει η εκπομπή του Χρ. Βασιλόπουλου, αλλά εμείς , καταγράφουμε εδώ αυτό το περιστατικό με τον ΑΠ.ΒΡΑΧΙΟΛΙΔΗ... που φευ, είχε ξεχάσει κι ο ίδιος. (Στέλιο Δαλαμάγκα αρχειοκράτορα του Βραχιολίδη.. σε φάγαμε στη στροφή... Πάρε το ανέκδοτο αυτό και ρίξτο στο PRESSLIBERTY...σου)

Δείτε εδώ μερικές φωτό με τον Βραχιολίδη τζόβενο κι εργαζόμενο

Ο ΒΡΑΧΙΟΛΙΔΗΣ, καφετζής και με
κοντά παντελονάκια...(1950)

ΛΕΖΑΝΤΕΣ:

1)TOLIS -KAFETZHS... Aκριβώς μπροστά στο νεοκλασσικό κτίριο , ΕΡΜΕΙΟΝ, στην καρδιά της Θεσσαλονίκης :Βενιζέλου & Βασ.Ηρακλεόυ 17, όπου στεγάζονταν τότε(1950) το ΑΡΧΗΓΕΙΟ ΤΗΣ ΑΣΤΥΝΟΜΙΑΣ-  ΑΝΩΤΕΡΑ ΔΙΟΙΚΗΣΗ ΧΩΡΟΦΥΛΑΚΗΣ ΜΑΚΕΔΟΝΙΑΣ & ΘΡΑΚΗΣ.. Τα κοντά παντελονάκια του 11/χρονου εργαζόμενου Βραχιολίδη, δίνουν και το κόλορ της εποχής!..
Προσέξτε τα ρουχαλάκια του, τις κακορίζικες κάλτσες του..  τα κονταβράκια του, ..Μα έτσι ήταν τότε...

2) Ομάδα  χωροφυλάκων σε φωτογραφία με το τζόβενο καφετζή τους Βραχιολίδη, -γονατιστός αριστερά-που φαίνεται ότι ήταν αγαπητός τους.(Βέλος) Με το Ε επί της φωτο, είναι ο Γιάννης Λιακόπουλος, τότε χωροφύλαξ και σπουδάζων ταυτόχρονα.. Εξελιχθείς μετέπειτα σε Εισαγγελέα Αθηνών...Σήμερα προφανώς συνταξιούχος!  Υπάρχει εδώ κι ένας τύπος που κρατάει ένα φλυτζάνι καφέ.. Θαμών του καφενείου, παρασπουδαγμένος άνθρωπος, όπως θυμάται ο Απ.Βραχ... που ιστορούσε πολλά για το Άγιο Όρος.. όπου συχνά κατοικοέδρευε...κυρίως τα καλοκαίρια...Έτσι μόλις αποφοίτησε από το Λύκειο ο Βραχιολίδης το πρώτο που έκανε ήταν να επισκεφθεί το ΄Αγιο ΄Ορος!

3)ΤΟΛΗΣ-ΑΓΑΛΜΑ ΒΟΤΣΗ.

Το άγαλμα Βότση είναι σημείο αναφοράς... είναι δίπλα στον Λευκό Πύργο... Τις Κυριακάδες,μέρα σχόλης, ήταν ευκαιρία περιπάτου-ψυχαγωγίας στη Φτωχομάνα Σαλονίκη , ακόμη και για πιτσιρικάδες εργαζόμενους... >

Εδώ εκτός Βραχιολίδη, είναι (όρθιος) κι ο Γιώργος Μπαλονίδης, στρατηγός ε.α. σήμερα,( και εκ των πρώτων εξειδικευμένων στους περίφημους πυραύλους ΧΟΚ! εργαζόμενος αγρίως σε μπακάλικα από 11 ετών... αλλά κάπου όμως το έσκασε από το νυκτερινό Λύκειο της ΧΑΝΘ... για να πάει σε σχολή Υπαξιωματικών ...του Στρατού!

ΟΙ ΦΩΤΟ ΜΕΓΕΝΘΥΝΟΝΤΑΙ ΜΕ ΚΛΙΚ

4) ΤΟΛΗΣ-ΓΥΜΝΑΣΙΟ...ΚΟΙΝΗ ΜΕΛΕΤΗ.. Δύο χαρακτηριστικές φωτό... ΟΛΟΙ στη φωτογραφία ήσαν παιδιά από ηλικίας 11-13 ετών, εργαζόμενα τη μέρα και τη νύχτα πήγαιναν στο Νυχτερινό της ΧΑΝΘ. Μερικοί ήσαν μεγαλύτερης ηλικίας 20-25 ετών, αλλά αυτή η ηλικιακή διαφορά, που με τις σημερινές επιστημονικές αντιλήψεις,απορρίπτεται και μάλλον λογικά, αλλά εκείνη την εποχή του 1950-52 , αυτή η μίξη των μικρών με των μεγάλων ηλικιών ατόμων , άγγιζε τα όρια της μαγείας...

΄Ηταν μια θαυμαστή κατάσταση, που μέσα στο περιβάλλον του Νυκτερινού της ΧΑΝΘ και με υπεύθυνους  εκπαιδευτικούς- μεταβάλλονταν σε αρμονία.. μεθυστική... 

Επικοινωνούσαν ισότιμα, ίσος προς ίσον, οι ηλικίες μικρές με μεγάλες μέσα από το κοινό πάθος για μάθηση για σπουδή... για το όνειρο!

Η κάτω φωτό είναι αποδεικτική του ισχυρισμού της αρμονικής σύμπλευσης των ...ηλικιών! Είναι στό ...σπίτι του Βραχιολίδη, μέσα στο δάσος του Σέϊχ-Σου, στην άκρη της Τριανδρίας. Ο Βραχιολίδης ήταν πολύ καλός στα θεωρητικά (αρχαία ελληνικά-νεα)και οι συμμαθητές του ερχόντουσαν εκεί μέσα στο ονομαστό δάσος... να τους πει αυτά που ήξερε καλά ...αλλά και να μάθει από τους συμμαθητές του όλα εκείνα στα οποία ήτανε στουρνάρι... (π.χ. Μαθηματικά) και κάποιοι από τους εικονιζόμενους ήσαν όντως σαϊνια! 

Ανάμεσά τους δεν ξεχώριζαν ηλικιακά. ΟΙ πάντες σεβόντουσαν το γνωστικό του καθενός...χωρίς να νοιάζεται κανείς τις ηλικίες . Ολοι νοιώθανε, αυτό που ήτανε :παιδιά μιας Τάξης Λυκείου! Μια μαγεία υπέρτατη! "Είμαι πανευτυχής που βίωσα τέτοιο καθεστώς  και με τέτοιους συμμαθητές, που δούλευαν τη μέρα και τη νύχτα σπούδαζαν... με πείσμα για να πιάσουν τό όνειρό τους!" παρατηρεί.

--Οι καθηγητάδες μας,λέει,  κατανοώντας την ιδιαιτερότητά μας (να εργαζόμαστε τη μέρα και να σπουδάζουμε το βράδυ) υπήρξαν υπέρτατα ανθρώπινοι και ειδεχθώς  φιλικοί με τους μαθητές τους.! Οι εκδρομές που κάναμε.. δεν έχουν καμιά σχέση με τις σημερινές που κάνουν τα σχολειά μας! Πηγαίναμε εκεί που αποφάσιζαν οι καθηγητάδες... και γινότανε το σώσε! Λόγω ηλικιακών διαφορών στις τάξεις μας, οι παλιότεροι  συμμαθητές μας, και εμπειρότεροι ανελάμβαναν να μας πετάξουν στα ουράνια... Ειδικά ο βλάχος,ΓΙΑΝΝΗΣ  ΒΛΑΧΟΔΗΜΟΣ κι αυτός τότε Χωροφύλαξ, από τη Βλάστη της Μακεδονίας... έδινε ρέστα στο ψήσιμο αρνιών.. Γενικός ο ενθουσιασμός!  ΣΗΜΕΡΑ , ο Βλαχοδήμος είναι πολυεστιάτωρ στον  Καναδά!

 Ο δε Θανάσης Βασιλόπουλος ,γνωστός πια στη Θεσσαλονίκη με το OPTERION του, ο πρώτος ΄Ελλην Οπτομέτρης-οπτικός, μας ξετρέλαινε με την καλήφωνία του! Τραγουδιστής γεννημένος! Αλλά και ο πρώτος ιστορικά  ΕΛΛΗΝ ΟΠΤΟΜΕΤΡΗΣ-οπτικός!

ΟΛΑ ΤΑ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΑΝΑ ΠΑΙΔΙΑ τότε στη Σαλονίκη είχαν μια μοναδικότητα:΄Ενα όραμα ,μια δυναμική ανύψωσης..να αλλάξουν τα πάντα!

Ο Σάκης Βσιλόπουλος,
δημιουργός του opterion
και ο πρώτος ΄Ελλην Επιστή-
μων Οπτομέτρης! Ως παιδί
δούλευε καθημερινά σε
υπαίθριο μπάγκο σε
κεντρικό δρόμο της
Θεσσαλονίκης.Συμμαθητής
στο νυχτερινό της ΧΑΝΘ
και κουμπάρος, τελικά
του Βραχιολίδη!

Ο Σάκης Βασιλόπουλος ,παιδί, ήταν στη δούλεψη του πατρός του. Ο πατήρ του είχε εκείνη τη σκληρή εποχή ένα πάγκο υπαίθριο επί της Ι.Δραγούμη  .. όπου πρόσφερε υπηρεσίες ...οπτικής στους περαστικούς! Δηλαδή, μπάλωνε τα κατεστραμμένα γυαλιά τους ή τους έδινε καινούργια βάση των συνταγών...Ο Σάκης ήταν εκεί ..και μάθαινε. Κάποια στιγμή του έλαχε το λαχείο: Εκεί στην τελευταία τάξη του Λυκείου, επισκέπτεται στον υπαίθριο πάγκο του επί της Δραγούμη 41-43.. κάποιος άγγελος ΚΑΘΗΓΗΤΉΣ...εκ Βελγίου..  Του λέει:

--Παιδί μου Σάκη έλα στο Βέλγιο..Για να μάθεις οπτική!Έτσι κι έγινε .Πήγε στο Βέλγιο κι έμεινε εκεί επί 7 έτη..σπουδάζων...
Αφηγείται κι αυτά ο Απ.Βραχ.:  

Πολλά μπορεί να θυμηθεί κανείς..

Αλλά η δούλεψη των μικρών παιδιών, όπως εμείς τότε 1950, τη γευθήκαμε,..θεωρείται στη  σήμερινή εποχή,  απαράδεκτη.. παντάπασι... Τα παιδιά πρέπει να ανθούν ανάλογα με την ηλικία τους! Ορθόν!

Να μην τα εκμεταλλεύονται εργασιακά κ.λ.π.

Αυτή είναι η μία θεωρία... Υπάρχει όμως και η  δική μου βιωματική πρακτική ,  θεωρία, που όμως κάθε άλλο παρά κακάσχημη είναι...

Πανέμορφη θα λέγαμε! Μικρά παιδιά, την άγρια εποχή του 1950 που ατυχώς βιώνουμε και πάλι λόγω ..της απίστευτης κρίσης που μας κατασκεύασαν μορμολίκια της πολιτικής μας,είχαν αρθεί σε ύψος μέγιστης ευθύνης, στήνοντας τη δική τους μεγάλη κι όμορφη ιστορία...

Ο Σιωζόπουλος συμμαθητής μας στην περίφημη νυχτερινή της  ΧΑΝΘ, δούλευε τη μέρα  στην πατρική επιχείρηση και το βράδι μπάστακος στο σχολείο! 

Το γούσταρε το εσώψυχό του... Δεν είχε καμιά ανάγκη... τοιούτου βίου! Τον βίωσε όμως...Αν κι ο πατήρ του ήταν μεγαλοκτηματίας στη Σαλονίκη! Σήμερα ο φίλος μας είναι σημαντικός Αρχιτέκτονας στη Σαλονίκη!  

ΝΑΙ...Παιδιά 11-14 ετών που δούλευαν σε ξένη δούλεψη, χωρίς παιδικά τραύματα,ανυψώθηκαν... κέκτησαν, καρύδωσαν το όνειρό τους και το έφεραν ..στα νερά τους! Τουλάχιστον... έγραψαν τη δική τους ιστορία βαρβάτα.. στο ελληνικό γίγνεσθαι!

Χαίρομαι και δακρύζω για τα σχολικά μου φιλαράκια... της περίφημης ΧΑΝΘ , ιδιωτικής σχολής μεν -όπου πληρώναμε σταθερά μηνιάτικο τίμημα -κάπου 100-120 δραχμές τότε-

Κι όταν ο καθηγητής ..μαθηματικών έμπαινε στη τάξη  και φώναζε τα ονόματα μαθητών που δεν είχαν πληρώσει ..εγώ  ο μπαγάσας, ο μαθητής Βραχιολίδης... κρυβόμουν κάτω από το θρανίο... οι δε συμμαχητές μου-συμμαθητές μου ..δήλωναν: Ο Βραχιολίδης σήμερα δεν ήρθε.. Κύριε...! Κι έτσι ..τη σκαπούλαριζα προσωρινά!!

Τελικά κι ανεξάρτητα από την εκπομπή του καλού Χρήστου Βασιλόπουλου από τη ΝΕΤ.. και από το ό,τι αυτός μεταδώσει, η αλήθεια ειναι μία: 

Πως πολλά Ελληνόπουλα ..βγαίνουν στην ξένη δούλεψη κι όντως λόγω αθλίων εργοδοτών υποφέρουν κι άλλα παιδιά , επίσης λόγω εργοδοτών, απολαμβάνουν ευτυχών συνθηκών εργασίας και ζωής! Εγώ, ο Βραχιολίδης έλαχε να ανήκω -ευτυχώς- στη δεύτερη κατηγορία. Κι αισθάνομαι πολύτροπα  ευγνώμων...γι αυτή την πτυχή της ζωής μου!.. Που για πρώτη φορά  βγαίνει στη δημοσιότητα! Την είχα ξεχασμένη, και διότι έχω το χούγι να μην κοιτάω πίσω, αλλά πάντα μπροστά.Να το λάθος να μην αναμιμνήσκεσαι....  

5) ΦΩΤΟ: ΤΟΛΗΣ -ΕΛΛΗΝΙΔΗΣ: Εδώ ..φωτο-ενασταντανέ με ένα σπουδαίο καθηγητή ανάμεσα σε δύο μαθητές του, σε εκδρομή μας στη Νάουσα. Ελληνίδης το όνομά του , και Ναουσαίος, που με ενέπνευσε και με ώθησε στα ..ελληνικά! Ο διπλανός.. συμμαθητής Συμεωνίδης... έγινε τελικά μαθηματικός... "Τον Ελληνίδη, ποτέ δεν  τον ξεχάσα... Μου έμαθε ..ελληνικά, την πιο μαγική γλώσσα του κόσμου! Θα τον ευγνωμονώ άχρι θανάτου!", λέει σήμερα ο Βραχιολίδης!

Αυτά λέει στην εκπομπή ΜΗΧΑΝΗ ΤΟΥ ΧΡΟΝΟΥ...και τελειλωνει με:

"Απορώ κι εγώ. Γεννήθηκα δημοσιογράφος μέσα στη φάτνη ενός καφενέ. Από τα 11 χρόνια μου, κατασπάραζα καθημερινά τουλάχιστον 4 εφημερίδες, ψήνοντας και σερβίροντας παράλληλα καφέδες.Μέσα στη μνήμη μου αποθηκεύονταν τεράστιες ,απίστευτες πληροφορίες, που δεν συνειδητοποιούσα ασφαλώς. Φάνηκε αυτό λίγο μετά όταν αποφάσισα να ζητήσω δουλειά σε εφημερίδα... στον ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΒΟΡΡΑ της Θεσσαλονίκης, που αποτελεί και σήμερα τη μεγάλη αγάπη μου, τον πρώτο δημοσιογραφικό μου έρωτα.Μου είπαν κάτι τις... κι εγώ αυτόματα πήρα φόρα! Mέσα σε  δέκα μέρες δουλειάς που έκανε αίσθηση.. έδειχνα ότι θα γινόμουν αστέρι.Γι αυτό και πάνω στο μήνα μου δώσανε επίσημο μισθό 800 δρχ. το μήνα, ποσόν που θεωρήθηκε προκλητικό για τα 1960, αφού η δοκιμασία μου, ουσία δεν κράτησε πάνω από 20 μέρες-πρωτοφανές κι αυτό-.. όταν ο αρχισυντάκτης μου εκείνη την εποχή με πολλά χρόνια στην πλάτη δεν αμείβονταν περισσότερο από 1500 δρχ.. Κι εγώ ως τζόβενο μπούκαρα με 800 δρχ!

Εκείνο που δεν ξεχνώ είναι η δημοσιογραφική αρτιότητα των κειμένων μου.΄Αψογα τα ρεπορτάζ μου και σαν γραφή και σαν δομή.΄Οταν τυχαίνει καμιά φορά να τα ξαναπροσπερνάω... με μια ματιά, ειλικρινά ντρέπομαι για όλα τα μεταγενέστερα μου! .. Ναι..ναι ήμουν έτοιμος, εκπαιδευμένος άριστα για δημοσιογράφος από τον καφενέ της Βενιζέλου & Βασ. Ηρακλείου..και χωρίς να το ξέρω. Η καθημερινή ανάγνωση-μελέτη- εφημερίδων είχε φυτέψει μέσα μου τη δημοσιογραφία στην ολότητά της!... Ένα μικρό θαύμα, το οποίο προσπαθώ ακόμη να κατανοήσω! "