Ο ΤΡΑΓΚΑΣ ΕΙΝΑΙ ΠΩΛΗΤΗΣ...

  
ΓΩΡΓΟΣ ΤΡΑΓΚΑΣ Η ΠΡΟΣΩΠΟΠΟΙΗΣΗ ΤΗΣ ΑΝΤΙΜΝΗΜΟΝΙΑΚΗΣ ΠΑΓΙΔΑΣ 

Της ΑΦΡΟΔΙΤΗΣ ΑΛ ΣΑΛΧ. στο  6ΜΕΡΕΣ

Από την εφημερίδα 6 Μέρες   Η διαβόητη εκπομπή του Γ. Τράγκα με τη Χρυσή Αυγή, πέρα από τις θεμιτές υποψίες που δημιούργησε για πιθανή υποστήριξη των νεοναζί από συμφέροντα, κατέδειξε και κάτι άλλο εξίσου αν όχι περισσότερο σημαντικό: την παγίδα του δήθεν «αντιμνημονιακού» μετώπου. Ο Γ. Τράγκας είναι από τους πλέον «αντιμνημονιακούς» δημοσιογράφους. Ο Γ. Τράγκας καθημερινά από το ραδιόφωνο εξαπολύει μύδρους κατά των «γερμανοτσολιάδων του μνημονίου», των «δυνάμεων κατοχής» και του «4ου οικονομικού Ράιχ», και μιλάει στο όνομα του «κοσμάκη». Κι ήταν αυτή η αντιμνημονιακή ρητορική που αποπροσανατόλισε ( ; )τον Μ. Γλέζο τόσο ώστε να τον επαινέσει ως «αντικειμενικό δημοσιογράφο». Τα δύο τελευταία χρόνια ένας νέος «άξονας του κακού» εισήχθη στη ζωή μας: Από τη μια οι κακοί «μνημονιακοί» κι από την άλλη οι καλοί «αντιμνημονιακοί». Πρόκειται βέβαια για μια τεχνητή διχοτόμηση που εξυπηρετούσε ανάγκες πολιτικού ανταγωνισμού και που στην πραγματικότητα συνιστά τη μήτρα του εκφασισμού της κοινωνίας και της κοινωνικής απενοχοποίησης
φιλοναζιστικών/ φιλοχουντικών μορφωμάτων όπως αυτό της Χρυσής Αυγής. Αυτή η τεχνητή διχοτόμηση αλλοίωσε ιδεολογικές και αξιακές ταυτότητες και επέτρεψε όχι μόνο στους ΑΝΕΛ, αλλά ακόμη και στη Χρυσή Αυγή, να εφάπτονται με τους πολίτες που ανήκουν ιδεολογικά στην Αριστερά ή στην Κεντροαριστερά. Ποιοι είναι, αλήθεια, οι «μνημονιακοί» και ποιοι οι «αντιμνημονιακοι;» Είναι οι αναβλέψαντες «αντιμνημονιακοί» της ΝΔ (θυμίζουμε ότι ο Αντ. Σαμαρά προεκλογικά έλεγε γεμάτος καμάρι «είμαι ο αρχιτέκτονας του αντιμνημονιακού αγώνα») και ΔΗΜΑΡ; Ποιοι είναι οι γνήσιοι «αντιμνημονιακοί»: Οι ευρωπαϊστές όπως λέει ο ΣΥΡΙΖΑ ή αντιευρωπαϊστές όπως λέει το ΚΚΕ; Οι συνομωσιολόγοι όπως οι ΑΝΈΛ ή εθνικιστές και φιλοναζί όπως η ΧΑ ; Ή όλοι μαζί; Προφανώς η απάντηση είναι: «όλοι μαζί»: ΣΥΡΙΖΑ, ΑΝΕΛ, ΚΚΕ, Χ.Α. Κι αν ο ΣΥΡΙΖΑ και το ΚΚΕ προσπαθούν να διακρίνουν του καλούς «αντιμνημονιακούς» από τους κακούς «αντιμνηνομιακούς», οι ΑΝΕΛ και η Χ.Α. δεν τους το επιτρέπουν. Κι άλλωστε, μετά την ανακοίνωση της συνεργασίας του ΣΥΡΙΖΑ με τους ΑΝΕΛ, καθίσταται εξαιρετικά δύσκολο αν όχι αδύνατο, να κρατήσει κάποιος έξω από τους «καλούς αντιμνημονιακούς» τη Χρυσή Αυγή. Επιστρέφοντας στο Γ. Τράγκα. Τι είναι ο Γ. Τράγκας; Είναι αριστερός ή δεξιός; Είναι δημοκράτης ή κατά της δημοκρατίας; Είναι πιο κοντά στο ΣΥΡΙΖΑ, στο ΚΚΕ, στους ΑΝΕΛ ή στη Χρυσή Αυγή; Τίποτα από όλα αυτά και όλα μαζί. Ο Γ. Τράγκας είναι πωλητής. «Πουλάει» το νέο προϊόν που αποκαλείται «αντιμνημόνιο». Κι όπως κάθε καλός πωλητής ιδεών (και όχι μόνο) είναι κατά βάσει λαϊκιστής ή μάλλον, για να το πούμε καλύτερα, είναι εθνικο-λαϊκιστής, δανειζόμενοι τον όρο του Taguieff: εθνικο-λαϊκισμός. Και αυτό είναι το κοινό χαρακτηριστικό και η συγκολλητική ουσία όλων των πολιτικών κομμάτων που αυτοαποκαλούνται «αντιμνημονιακά» πασχίζοντας να διαχωριστούν από τα άλλα κόμματα της συγκυβέρνησης. Η στρατηγική μιας εφόδου στο όνομα μιας «αντιμνημονιακής» ψευδαίσθησης μετατρέπει την πολιτική διαφωνία σε ασύμμετρο θεσμικό και ηθικό πόλεμο και το δημοκρατικό μέτρο χάνεται. Ποια είναι άραγε η λύση δίχως μνημόνιο; Η χρεοκοπία; Η έξοδος από το ευρώ; Η σύγκρουση με κυβερνήσεις και με τους λαούς άλλων ευρωπαϊκών χωρών; Ερωτήματα που μένουν αναπάντητα. Η Χάνα Άρεντ έγραφε: «Ο ολοκληρωτισμός τρέφεται από την αρνητική αλληλεγγύη μεταξύ ανοργάνωτων μαζών από οργισμένους ανθρώπους που δεν έχουν τίποτα άλλο κοινό παρά μια ασαφή εκτίμηση ότι η συντεταγμένη εξουσία είναι ανόητη και διεφθαρμένη.» Αυτή η αρνητική αλληλεγγύη που ξεκίνησε μεταξύ των πολιτών που συγκεντρώνονταν στην πλατεία Συντάγματος μουντζώνοντας τους θεσμούς, μετεξελίχθηκε σε αρνητική αλληλεγγύη μεταξύ κομμάτων που αυτοαποκαλούνται αντιμνημονιακά, ισοπεδώνοντας κάθε άλλη διαφορά. Και αυτή η αρνητική αλληλεγγύη βλάπτει σοβαρά τη δημοκρατία μας. Καιρός να βγούμε από αυτή την παγίδα, πριν να είναι πολύ αργά. Ο μόνος ουσιαστικός διαχωρισμός ανάμεσα στα πολιτικά κόμματα πρέπει να είναι αυτός ανάμεσα στην ευθύνη και την ανευθυνότητα. Ο ΣΥΡΙΖΑ πρέπει να επιλέξει. Το ΠΑΣΟΚ έχει από καιρό, αν και καθυστερημένα, κάνει την επιλογή του. Αυτή της ευθύνης, με όποιο κόστος. Πηγή: www.lifo.gr