|
Ἄλλο πιὸ θλιβερὸ ἀπ' αὐτὸ τὰ μάτια μου δὲν εἶδαν...
www.filologos-hermes.info/
ἐπιμελεία τοῦ
ΝΙΚΟΛΑΟΥ ΓΕΩΡ. ΚΑΤΣΟΥΛΗ
-πτυχιούχου κλασσικῆς φιλολογίας
πανεπιστημίου Ἀθηνῶν
-μεταπτυχιακοῦ ἐφηρμοσμένης παιδαγωγικῆς
πανεπιστημίου Ἀθηνῶν
ΝΙΚΟΛΑΟΥ ΓΕΩΡ. ΚΑΤΣΟΥΛΗ
-πτυχιούχου κλασσικῆς φιλολογίας
πανεπιστημίου Ἀθηνῶν
-μεταπτυχιακοῦ ἐφηρμοσμένης παιδαγωγικῆς
πανεπιστημίου Ἀθηνῶν
Σας παραθέτω την είδηση: «Η Αθηνά Λινού[1], καθηγήτρια της Ιατρικής Σχολής του Πανεπιστημίου Αθηνών και Πρόεδρος του Ινστιτούτου Prolepsis χαρακτήρισε σοβαρότατες τις επιπτώσεις της οικονομικής κρίσης σε ευπαθείς περιοχές της χώρας καθώς σύμφωνα με τα στοιχεία που συγκέντρωσε το Ινστιτούτο την σχολική περίοδο 2014-2015 προέκυψε ότι τα μισά από τα παιδιά ευπαθών περιοχών, αντιμετωπίζουν επισιτιστική ανασφάλεια ενώ το 21% εξ αυτών, πεινάει!!!!»
Μου θύμισε αυτή η είδηση την Σκύλλα της Οδύσσειας… το τέρας εκείνο που κατέφαγε άσπλαχνα πολλούς συντρόφους του Οδυσσέα. Σας παραθέτω την αποκρουστική σκηνή…
Κι ὅπως ψαρὰς μ' ἕνα μακρὺ ραβδὶ ἀπ' τὸν κάβο ρίχνει
στὰ μικρὰ ψάρια δόλωμα, καὶ κέρατο τινάζει
καλοῦ βοδιοῦ στὴ θάλασσα, κι ἅμα πιαστῆ τὸ ψάρι
στὴ γῆς ἀπάνω τὸ πετάει κι ἐκεῖνο σπαρταρίζει,
κι αὐτοὶ ἔτσι σπαρταρίζοντας στὸ βράχο κουβαλιόνταν,
καὶ τὸ θεριὸ τοὺς ἔτρωγε, καὶ ξεφωνίζαν ὅλοι,
σ' ἐμὲ τὰ χέρια ἁπλώνοντας στοῦ χάρου τὸν ἀγώνα.
Ποιο είναι το θεριό που τρώγει αθώες πρωτίστως παιδικές ψυχές, ανελέητα και δίχως οίκτο τους στερεί την αθωότητα και τους γεμίζει αβεβαιότητα και τραυματίζει τις καρδιές τους[2] αλλά ύστερα κι όλους εμάς, συντρόφους στο ταξίδι της ζωής; Η Ευρώπη είναι είτε θέλομεν να το πιστέψωμεν είτε όχι. Μία εξοχώτατη περιγραφή[3] της σύγχρονης Σκύλλας σας την δώσαμε και άλλοτε. Εδώ θα εμμείνω στο αντίστοιχο χωρίο της Οδύσσειας.
Το πλοίο της ζωής μόλις είχε φύγει από το μέρος των Σειρήνων[4] όπου μας είχε ρίξει η Μοίρα, από κεί όπου τα πάντα φάνταζαν ονειρικά και που όλοι νομίζαμε ότι το θέλγον είναι και αγαθό, ενώ στην ουσία ήτο μόνον θάνατος. Τι συμβαίνει όμως όταν σαν από όνειρο ξυπνά κανείς στην ζοφερή πραγματικότητα;
Μὰ ὅταν ἐκεῖνο τὸ νησὶ τ' ἀφήκαμε πιὰ πίσω,
βλέπω ἕνα κῦμα καὶ καπνὸ, κι ἀχὸ μεγάλο ἀκούγω.
Τρομάξαν ὅλοι, τὰ κουπιὰ τοὺς φύγαν ἀπ' τὰ χέρια,
καὶ στὰ νερὰ βροντήξανε· καὶ στάθη τὸ καράβι,
ποὺ δὲν κρατοῦσαν πιὰ κουπιὰ μακριὰ γιὰ νὰ τὸ σπρώξουν.
..............................
..............................
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΤΗΝ ΣΥΝΕΧΕΙΑ
http://www.filologos-hermes.
http://www.filologos-hermes.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου