ΑΠΟ ΤΗ ΣΚΟΠΙΑ ΕΝΟΣ ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΥ...

ΓΡΑΦΕΙ Ο Μόδεστος Σιώτος

Οι δημοσιογράφοι-φαντάσματα και η ΕΣΗΕΑ

Την τελευταία δεκαετία η ενημέρωση έχει αλλάξει πρόσωπο. Οι εφημερίδες αργοπεθαίνουν, το ραδιόφωνο έχει προβλήματα ενώ η τηλεοπτική δημοσιογραφία έχει απαξιωθεί πλήρως από την πλειοψηφία των ελλήνων πολιτών. Το ίντερνετ είναι το μέσο που έχει πάρει τα σκήπτρα της ενημέρωσης. Παρά την «κιτρινίλα» αρκετών ιστοσελίδων, δεν θα ήταν υπερβολικό αν λέγαμε πως τα τελευταία τρία χρόνια έχει σημειωθεί ένα άλμα όσον αφορά την ποιότητα της δημοσιογραφίας. Αρκετοί νέοι σε ηλικία αλλά αξιόλογοι δημοσιογράφοι αναδύονται, οι οποίοι χαρακτηρίζονται από ένα επαγγελματικό « πάθος» που έχει εκλείψει σε βετεράνους του χώρου.

Υπάρχει, όμως, ένα πρόβλημα. Οι δημοσιογράφοι αυτοί δεν είναι δημοσιογράφοι. Το κράτος δεν τους αναγνωρίζει ασφαλιστικά και η ΕΣΗΕΑ δεν τους καλύπτει συνδικαλιστικά. Η Ένωση Συντακτών δεν αναγνωρίζει τους δημοσιογράφους του διαδικτύου ως δημοσιογράφους αφού για εκείνους, όσοι εργάζονται στο ίντερνετ είναι υπάλληλοι γραφείου. Κάνουν ακριβώς την ίδια εργασία με συναδέλφους τους στα έντυπα ή στη τηλεόραση αλλά σε εργασιακό επίπεδο δεν έχουν απολύτως καμία σχέση. Για να γίνει κάποιος μέλος στην ΕΣΗΕΑ πρέπει:
- ο εργαζόμενος να βρίσκεται επί μία τριετία σε μισθολόγιο ενός Μέσου, στα οποία δεν συμπεριλαμβάνεται το διαδίκτυο. Βέβαια, η πιθανότητα για έναν νέο δημοσιογράφο να μπει σε μισθολόγιο ενός από τα αναγνωρισμένα- από την ΕΣΗΕΑ- Μέσα είναι σχεδόν αδύνατο, με τις εφημερίδες και τα κανάλια να βάζουν λουκέτο το ένα μετά το άλλο και οι απολύσεις δημοσιογράφων να είναι καθημερινό φαινόμενο. Οπότε σχεδόν όλοι οι νέοι δημοσιογράφοι εργάζονται σε ένα Μέσο που για την ΕΣΗΕΑ δεν έχει καμία σχέση με τη δημοσιογραφία.
- ο μισθός του εργαζομένου να αποδίδει κρατήσεις στα ασφαλιστικά ταμεία. Για να αποδίδεις κρατήσεις στα ταμεία πρέπει το μέσο που δουλεύεις να έχει αγγελιόσημο (το αγγελιόσημο πληρώνεται από τους διαφημιζόμενους στους διαφημιστές, οι οποίοι δίνουν αυτό το ποσό στο ασφαλιστικό ταμείο των εργαζομένων στο Τύπο̇). Στις διαφημίσεις του διαδικτύου, όμως, δεν υπάρχει αγγελιόσημο. Και, φυσικά, οι ιδιοκτήτες των ιστοσελίδων δεν επιθυμούν μία σχετική κυβερνητική ρύθμιση που θα μείωνε τα έσοδα τους. Αξίζει να αναφερθεί ότι μία σχετική διάταξη επρόκειτο να ψηφιστεί από τη Βουλή αλλά τελευταία στιγμή η κυβέρνηση την πήρε πίσω.
Η ΕΣΗΕΑ έχει εκλογές. Το προηγούμενο ΔΣ και η πλειοψηφία των παρατάξεων δεν ασχολήθηκε όσο έπρεπε με τα παραπάνω ζητήματα των δημοσιογράφων του διαδικτύου. Δεν εξάντλησε τη διαπραγματευτική της ισχύ, δεν πίεσε όσο έπρεπε την κυβέρνηση. Επίσης, σχεδόν κανείς δεν μίλησε για εργασιακά τους δικαιώματα. Οι περισσότεροι δημοσιογράφοι στο ίντερνετ δουλεύουν για χρόνια σε καθεστώς «μαθητείας» χωρίς καν να αμείβονται, ενώ οι περισσότεροι που πληρώνονται είναι «μαύροι» εργαζόμενοι που δεν «εμφανίζονται» πουθενά ή δουλεύουν με μπλοκάκι. Οπότε όχι μόνο δεν αναγνωρίζονται ως δημοσιογράφοι αλλά ούτε καν ως εργαζόμενοι! Επίσης, αν λάβουμε υπόψη μας ότι δεν υπάρχει κανένα, στην ουσία, σωματείο που να μπορεί να εκπροσωπήσει αυτούς τους εργαζόμενους (έστω και πρωτοβάθμιο), περιγράφουμε μια εικόνα ενός κανονικού εργασιακού μεσαίωνα. Αυτή η κατάσταση, όμως, δεν εμποδίζει την ΕΣΗΕΑ στο να καλεί (και να απαιτεί μερικές φορές) τους εργαζόμενους να συμμετέχουν σε απεργιακές κινητοποιήσεις, αφήνοντας τους ακάλυπτους απέναντι στους εργοδότες και στο ενδεχόμενο απόλυσης.

Υποτίθεται πως η ΕΣΗΕΑ υφίσταται για να προστατεύει τα δικαιώματα των δημοσιογράφων ανεξαρτήτως του μέσου στο οποίο εργάζονται. Ας ελπίσουμε ότι το νέο ΔΣ της Ένωσης θα σταματήσει να λειτουργεί σαν μία κακή συντεχνία και θα ενδιαφερθεί, επιτέλους, για τους χιλιάδες νέους δημοσιογράφους που εργάζονται στο διαδίκτυο, οι οποίοι θα είναι και το μέλλον της δημοσιογραφίας σε αυτό τον τόπο.