ΕΝΑ ΣΥΝΤΟΜΟ ΜΙΚΡΌ ΑΦΙΈΡΩΜΑ ΣΤΟΝ ΘΥΕΛΩΔΗ ΒΡΑΧΙΟΛΙΔΗ...

 Παιδικά χρόνια...

Ο ΒΕΤΕΡΑΝΟΣ ΡΕΠΟΡΤΕΡ…ΑΠ.ΒΡΑΧΙΟΛΙΔΗΣ ΔΕΝ ΑΝΤΕΧΕΙ ΑΛΛΟ  ΝΑ ΒΛΕΠΕΙ ΤΙΣ ΑΣΧΗΜΙΕΣ ΤΗΣ ΠΟΛΙΤΙΚΗΣ… 

ΚΙ ΑΠΟ ΑΥΤΗ ΤΗ ΘΕΣΗ ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΑ  ΛΕΕΙ ΤΑ ΔΕΟΝΤΑ!

ΜΕ ΤΗΝ ΑΠΙΘΑΝΗ ΔΙΚΗ ΤΟΥ "ΘΕΩΡΗΣΗ" 

_________________________

Η ώρα είναι τεσσεράμιση ξημερώματα του σωτηριου ΄'ετους  της 19 ιουνιου  2018  Ξύπνησα ονειρικά ενθυμουμενος  για πρώτη φορά στη ζωή μου την παιδική -εφηβική ηλικία ηλικία μου...

Μέρα γιορτής  του ΑΓΊΟΥ ΠΑΪΣΊΟΥ...'ό

στις  τα τελευταία 10 χρόνια μας απασχολεί με την αγιότητα του. Νάναι καλά ...εκεί που είναι!

Είμαι στη δούλεψη από παιδί ηλικίας 8 ετών....Κατά τις εμπνεύσεις των σοβαρών γονιών μου...Με έβαλαν κολαούζο σε ένα κεντρικό Φαρμακείο  της Αλεξανδρούπολης ...για να ανοίξουν τα μάτια μου και να μην κοπροσκηλάω  στις γειτονιές... όπως εξηγούσαν  σοβαρά-σοβαρά οι γεννήτορες μου.

Εγώ δεν καταλάβαινα γρι απο τις φιλοσοφικές τους ανησυχίες και σαν καλό παιδί που ήμουνα υποτασόμουν στις  θείες ντιρεκτίβες τους...και πέρα βρέχει.

Τα πρώτα λεφτά που έλαβα από το Φαρμακείο -δεν θυμάμαι τό ακριβές ποσό- πάντως έσπευσα να προμηθευτώ  ένα μκρό άλμπουμ  φωτογραφιών! Καρπός του... ιδρώτα που έχυνα στη δουλειά του Φαρμακείου. Θάμουνα δεν θάμουνα τότε 7-8 χρόνων...

Οι Χαρούλες  που έκανε η μάνα μου...δεν περιγράφονται...Κορδωνόταν καυχόμενη σαν  γύφτικο σκεπάρνι. Για τις αξιοσύνες του κανακάρη της.

Πάντως η σπουδή στο Φαρμακείο φαίνεται ότι ηταν σημαδιακή...για πολλά μετέπειτα. Υπηρέτησα στο Υγειονομικό στο στρατό και μέχρι σήμερα τα πάω καλά με τα φαρμακεία... Εβγαλά πετυχημένο περιοδικό για τα οπτικά...ΚΑΘΟΡΙΣΤΙΚΟ  ΣΤΗΝ ΕΞΈΛΙΞΗ της Ελλαδικής ΟΠΤΙΚΗΣ.. ΚΑΙ ΤΟ ΧΑΊΡΟΜΑΙ ... 

και φυσικά η φωτογραφία αποτελούσε ΜΟΝΑΔΙΚΟ ΚΑΙ ΠΡΩΤΟΠΟΡΟ αναπόσπατο στοιχείο της μετέπειτα δημοσιογραφικής μου οντότητας.

Ήμουν τότε -1960- σε ηλικία 23-24 ετών...από τους ελάχιστους ΄Ελληνες δημοσιογράφους που είχαν φωτογραφική μηχανή ...όπου κι αν πήγαινα...μια μπέϊμπυ  σπουδαία  ΓΡΑΦΟΜΗΧΑΝΗ με συνόδευε... ... 

ΚΙ ΑΚΌΜΗ με κομπιουτεράκι για να καταγράφω τις συνομιλίες που είχα με περσόνες της επικαιρότητας... Ναι τότε μια εποχή που η μεγάλη πλειοψηφία των δημοσιογράφων είχε περίπου μεσάνυχτα από  τετοια... προοδευτικά οργανέτα! 

Χιλιάδες είναι οι φωτογραφίες και φιλμς που έχω φυλαγμένα σε κούτες κι ένας Θεός ξέρει τι θα απογίνουν όταν αποχωρήσω  από τη ζωή... ...Σιγά  τα λάχανα!
.. 

Ναι... θα τα βάψει μαύρα...Ο  Θεούλης μας.Άλλο καημό δεν είχε!...να ασχοληθεί με τα δικά μου τσιμπράγκαλα.

ΟΧΙ δεν σπουδασα σε Πανεπιστήμιο και το καυχιέμαι! Και μάλιστα μέσα σε ένα  μουρλό περιβάλλον που το πανεπιστημιακό Πτυχίο θεωρείται το ΑΠΑΝ...Υπερτατη κατάκτηση! ΤΡΙΧΕΣ!

ΚΑΙ ΠΟΛΥ ΜΑΛΙΣΤΑ, αν και όσοι μέ ξέρουν ..δεν είμαι καυχησιάρης !..Αν και εκλαμβανομαι ως ...ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΩΝ!

Τρίχες κατσαρές!Βασικά!

ΟΧΙ διότι απορίπτω τις πανεπιστημιακές σπουδές. Αλλοίμονο! Ζύγιασα πολλά πράματα.Και κατέληξα στο συμπέρσμα πως η παιδεία μας είναι ισχνότερη στη δική μου ...διαδρομή  μέσα στη δημοσιογραφία!  Σημειώστε το απλό: Μετά από 10 χρόνια  από την ίδρυση-δράση της δικής μου δημοσιογραφικής Σχολής -1968- αποφάσισε η πολιτεία να  φτιάξει ΚΡΑΤΙΚΗ ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΙΚΗ ΣΧΟΛΗ!

ΑΠΙΣΤΕΥΤΟ ...πλην ΑΛΗΘΕΣΤΑΤΟ!..Η σχολή μου συνεχίζει να λειτουργεί  ακμαίως!ΤΙΠΟΤΕ ΆΛΛΟ!

ΝΑ με κάτι τέτοια και πολλά άλλα'εγινα αυτό που είμαι. και ΦΗΜΟΛΟΓΕΙΤΑΙ...!!! 

Τί έγινα; ΑΠΛΑ ΠΑΡΑΜΥΘΙΟΝ ΤΗΣ ΧΑΛΙΜΑΣ! Και το χαίρομαι και το απολαμβάνω σπαρταριστά σε όλα τα δημοσιογραφικά ΕΠΊΠΕΔΑ!...Να ...γιατί θεωρούμαι ΜΟΝΑΔΙΚΟΣ στην πορεία που ΧΑΡΑΞΑ! Καλή -κακή...Έτσι τη χάραξα... έ, τι να κάνω; ΠΕΡΑΣΤΙΚΑ ΣΕ ΌΣΟΥΣ ...έχουν  ΕΝΣΤΑΣΕΙΣ!

Προχωράμε όμως.... στην αφήγηση. Μόλις τέλειωσα το δημοτικό μπηκα πλέον στα γερά στη δούλεψη.΄Βρήκα δουλεια στο καφενείο  της Ανωτέρας Διοικησης Χωροφυλακής επί της Βενιζέλου και Βασ. Ηρακλείου...όπου πέρασα εργαζόμενος μέχρι που τέλειωσα το νυκτερινό Γυμνάσιο της περίφημης ΧΑΝΘ...ναι σε κείνο το επιβλητικό κτίριο αντίκρυ από την έκθεση Θεσσαλονίκης..εκεί διαγωνίως στο δημοτικό πάρκο! 

Φαίνεται ότι ήμουν σκράπας σε αποδόσεις κι όπως μου λένε με ΄αφησαν στάσιμο στην πρωτη Γυμνασίου!...Μπορεί να γκρίνιαξε η μάνα μου αλλά εμένα δεν ίδρωσε  ούτε το αφτί μου! Πέταγα σε πελάγη ευτυχίας...

'Ελα ομως που την επόμενη χρονιά πήρα τα ανάποδά μου κι... απο σκράπας μαθητής ... έγινα εκ των πρώτων!...Το φιλότιμό μου δεν σήκωνε την τελευταία θέση. Κι έτσι πορεύτηκα μέχρι το τέρμα του Γυμνασιακού κύκλου μου!

Σ' όλη τη Γυμνασιο-λυκιακή  θητεία μου μέτρησα σοβαρά την κατάστασή μου και πήρα τις σοβαρές αποφάσεις μου.

Προσέξτε: Το όριο απουσιών ήταν -τότε 300 ΑΠΟΥΣΊΕΣ! ... το χρόνο!.Λίαν καλώς ...είπα...΄Ετσι φιλότιμα έκανα 299 απουσίες το χρόνο...Εξαντλούσα μέχρι ...θανάτου τα κρατικά όρια... Δεν πάταγα στις αίθουσες διδασκαλίες διότι πολύ απλά θεωρούσα ότι οι σπουδές 'ηταν ένας χαβαλές... και χάσιμο χρόνου... ΄Αλλωστε μην ξχνάμε ότι ήμουν εκ των πρώτων μαθητών ... ΈΤΣΙ;

Και τι έκανα όλες αυτές τις 299 ΑΠΟΥΣΊΕΣ ΜΟΥ που έχανα από το σχολειό ... ; Απλούστατα: Την άραζα στη δημοτική Βιβλιοθήκη της Σαλονίκης... όπου ΡΟΥΦΟΥΣΑ κάθε γνώση που ήταν αδύνατο να με διδάξουν οι δάσκαλοι του σχολείου...ΣΥΜΠΤΩΜΑΤΙΚΑ η βιβλιοθήκη αυτή  ήταν στον τελευταίο όροφο της ΧΑΝΘ! Μεγάλη Τύχη! Έφευγα από τη Βιβλιοθήκη και κατέβαινα ..στο Γυμνάσιο... ΓΙΑ ΤΗ ΣΥΝΈΧΕΙΑ!

ΧΡΙΣΤΌΣ  και Κύριε... Βρε μπας και ήμουν παλαβός;

Ορισμένως ...Ναι! Πολύ ...μάλιστα παλάβιάρης... Αλλά είχα καταστρώσει τα πλάνα μου...

Την ίδια εποχή και σε περιόδους εξετάσεων γινόταν προσκήνυμα στη παράγκα που μεναμε  στο τέρμα της Τριανδρίας. Μια παράγκα που η μαγκιόρα  μάνα μου ΕΚΑΝΕ ΚΑΤΑΛΗΨΗ! ΄ΟΠΩς ΤΟ ΛΈΩ ...σκετη καταληψη !

Μια νύχτα μπουκάραμε  και ξάφνου είχαμε δική μας ΣΤΕΓΗ!
Θεέ μου ...μα τι μεγάλη μάνα μου ΔΩΡΙΣΕΣ...
Μείναμε εκεί στις παράγκες της Τριανδρίας αρκετά χρόνια ...μέχρι που μου ήλθε η καλή Κυρία ΤΟΥΛΑ...
 και με 'αρπαξε για Αθήνα ... ΑΝΕΠΙΣΤΡΕΠΤΊ!...

Αλλά ...ακόμη να νιώσω...ΑΘΗΝΑΙΟΣ. 

Παραμένω πιστός- φανατικός στη Σαλονίκη!
Μάλιστα την ΄'εκανα να αγαπήσει κι αυτή η γυναίκα μου ...η μάνα των τέκνων μου: ΤΗ ΜΑΓΙΚΗ ΠΟΛΗ!

Κάθε χρόνο στις εξετάσεις μαζόνονταν συμμαθητές μου εκει στην ...ακρη του ΣΕΪΧ ΣΟΥ ως λέγαμε..
΄ΗΞΕΡΑΝ Ό.ΤΙ ΚΆΤΙ ΠΑΡΆ ΠΆΝΩ ...ΉΞΕΡΑ  ..
.
ΣΠΟΥΔΑΙΕΣ ΣΥΝΑΞΕΙΣ...ΔΊΔΑΣΚΑ ΚΑΙ ΔΙΑΔΑΣΚΌΜΗΝ ΤΡΑΥΤΌΧΡΟΝΑ.Σπουδαία ...ιστορία!
Ο Σάκης Βασιλόπουλος, ο Δημήτρης Βλαχοδήμος...χωροφύλακας τοτε και μέγας εστιάτωρ σήμερα στον Καναδά!..ο Κώστας Ηλιάδης και πολλοί άλλοι  που τα χρόνια που πέρασαν δεν μου αφήνουν να θυμηθώ...Δεν πειράζει...'ετσι είναι τα ανθρώπινα...Μάτια που δεν βλέπονται γρήγορα ξεχνιούνται!

Στο μεταξύ οι γονείς μου γίνανε σμπαράλια. Χωρισαν ενώ εγώ με παιδική αφέλεια πάσχιζα να τους αποτρέψω με βαθειά θλίψη για τις ανεπιτυχείς προσπάθειθές μου. Η μάνα μου ΄ήταν ανένδοτη!... Ενω ο αγαθός πατερούλης  απέφευγε να λέει πολλά... Σήκωνε το δικό του σταυρό  εκδίωξης 

Ωσπου κάποια στιγμή εξηφανίσθη από προσώπου Θεσσαλ ονίκης.Έριξε πίσω πέτρα!... Μαθαίναμε πως ζούσε σε νεκροτραφεία...Ως που κάποια στιγμή μετα το γάμο μου μαθαίνω πως  την άραξε στο Βόλο στην Νέα Ιωνία ακριβώς φάτσα με τον μεγαλόπρεπο ναό ...Φυσικά σε ένα καλύβι  'οπου βρήκε μια   τυφλή καλοκάγαθη κυρούλα .

--Γιατί ρε πατέρα τυφλή;

--Για να ξεπλύνω τις αμαρτίες μου προς τη μάνα σου, αποκρίθηκε  κοφτά,χωρίς κανένα άλλο σχόλιο !Έκανα μαζί της ΝΤΟΜΠΡΑ  εξήγηση!

Όταν σε ένα άλλο ταξίδι στο Βόλο.. ξαναβρεθήκαμε  και τρώγωντας σε ταβερνείο του Πυλίου...ξαναφερα το θέμα του χωρισμού  με τη μάνα μας... Μου το έκοψε με την εξής σοφία:

--Άκου γιέ μου να σου το πώ μια και για πάντα: Ο άνθρωπος μια φορά γεννιέται και μιά φορά νυμφεύεται. Τέρμα τα δίφραγκα και δεν θέλω άλλη φορά να μου μιλήσεις γι αυτό! Το βούλωσα ευπειθώς!

--Μα η μαμά σου δίνει διαζύγιο ...

-- Ναι αλλά εγώ δεν δίνω ...διαζύγιο Και σ΄όποιον αρέσει!

-- Και η τυφλή συντρόφισά σου σήμερα...δεν τη σκέπτεσαι...;
--Τάχουμε σκεφτεί τέκνο μου όλα αυτά....!!Έκανα μαζί της ΝΤΟΜΠΡΑ  εξήγηση!Βραχιολίδέια!


Σήκωσε το ποτηράκι του κι ευχύθηκε στην υγειά μας...Κι ας πάει και το παλιάμπελο!

Αν θυμηθώ περισσότερα θα τα ξαναπούμε...