Κατάργηση αγγελιοσήμου των δημοσιογράφων και η ιστορία του
Το θέμα του αγγελιοσήμου είναι φλέγον. Αποτελεί σημαντικό (κεκτημένπο) πορό για τα Ασφαλιστικά Ταμεία των εργαζομένων στον Τύπο...τα οποία βέβαια με την εισβολή των Μνημονιακών χουντικών , έχουν στεγνώσει σε επικίνδυνο βαθμό.
Ως γνωστόν το αγγελιόσημο είναι πονεμένη ιστορία χαρατσιού προς τρίτους....και εισφορές προς τρίτους απαγορεύονται ρητώς από τη Ε.Ε....
Ναι μεν η κατάργηση του Αγγελιοσήμου, είναι μια κάποια λύση, αλλά δεν πρέπει να παραγνωρίζεται ότι ο ΤΥΠΟΣ στην Ελλάδα είναι ο μόνιμος ασθενής... Σταθερά αιμορραγεί και η πολιτεία οφείλει να λάβει μέτρα θωράκισης του, αν πιστεύει φυσικά στην πολυφωνία... Βέβαια παρέχει θαλασσοδάνεια κατά καιρούς σε εκδότες με τη λογική να προστατέψουμε"τα δικά μας" παιδιά "...Αλλά αυτό δεν αποτελεί "ενίσχυση του Τύπου".Είναι ξεδιάντροπη φαυλότητα!
Το χαράτσι του Αγγελιόσημου, δεν το πληρώνουν οι εκδοτικές επιχειρήσεις αλλά εκείνοι που διαφημίζονται....και το πληρώνουν απ΄ευθείας οι ίδιοι προς το ΤΣΠΕΑΘ.
Υπάρχει όμως και μια λεπτομέρεια, που σκοπίμως παραβλέπεται από τους δημοσιογράφους.
Κατά κανόνα η διαφήμιση σε ένα όργανο ΜΜΕ , παράγεται-εξασφαλίζεται από τους εκδότες (πολλοί εκ των οποίων είναι και δημοσιογράφοι, κυρίως στον περιφερειακό Τύπο. Και ευλόγως ερωτάται:
Θα δουλεύω εγώ, κάτω από άγριες συνθήκες για να εξασφαλίσω διαφήμιση...και ξάφνου να έχω κατά 30% περίπου, συνεταίρο τον κ. Τέρενς Κουϊκ, ή τον Γιωργο Αυτιά ή τον Πρετεντέρη.
Θα δουλεύω εγώ για να ταϊζω αυτά ομορφόπαιδα; Κι όμως έτσι γίνεται με το θλιβερό Αγγελιόσημο!
Ούτε Ταγκανίκα να είμαστε!
Ποιός θα απαντήσει από τη συντεχνία των μελών της ΕΣΗΕΑ;
Σημειώστε δε ότι η όρεξη της συντεχνίας αυτής άνοιξε και άρχισαν πριν 2-3 χρόνια να ζητάνε αγγελιόσημο κι από τα μπλογκς που έχουν διαφημίσεις. Δεν υπάρχουν στοιχεία, αν έκαναν ήδη κάποια είσπραξη... Η κατάργηση του αγγελιόσημου θα είναι μια κάποια λύση. Το πρώτο θετικό θα είναι ο πολλαπλασιασμός των διαφημίσεων διότι η δαπάνη τους θα μειωθεί κατά 30% κι άρα θα ενθαρρυνθούν περισσότεροι διαφημιζόμενοι.
Από την άλλη όμως δεν πρέπει να σταματήσει η αιμοδοσία προς τον μονίμως χειμαζόμενο Τύπο.
Η επαναφορά του ΛΑΧΕΙΟΥ ΣΥΝΤΑΚΤΩΝ -κι άλλες παρόμοιες λύσεις, θα ήταν αξιοπρεπέστερη και ισοροπιστική ενέργεια.
Δείτε πιο κάτω πως έχει το όλο στόρυ με το αγγελιόσημο...
Καταργείται το αγγελιόσημο από την κυβέρνηση. Βρίσκεται στην λίστα των φόρων υπέρ τρίτων και είναι ανάμεσα στους φόρους υπέρ των ασφαλιστικών ταμείων που συμφώνησαν να καταργηθούν μεταξύ της κυβέρνησης και της τρόικας.
Το αγγελιόσημο καταβαλλόταν από τους ιδιοκτήτες και εκδότες των ΜΜΕ υπέρ των ασφαλιστικών ταμείων των δημοσιογράφων.
Πως θα καταργηθεί
Η κατάργηση θα γίνει σε βάθος δυο χρόνων. Την φετεινή χρονιά θα καταργηθεί για τον ΕΔΟΕΑΠ και το 2015 ως «φόρος υπέρ τρίτων» θα καταργηθεί και για το ΕΤΑΠ ΜΜΕ. Συνέπεια αυτής της κίνησης θα είναι να επέλθουν μειώσεις στις συντάξεις των δημοσιογράφων. Σημειώνεται ότι οι εκδότες, είχαν αντιπροτείνει τη μείωση του αγγελιοσήμου από 20% σε 10% και την ανακατανομή του.
Η ιστορία του Αγγελιόσημου
Ξεκίνησε ως Λαχείο Συντακτών το οποίο κατοχυρώθηκε με νόμο από την κυβέρνηση Μεταξά. Με τη λειτουργία του θεσμού της Κοινωνικής Ασφάλισης τέθηκε το πρόβλημα της εξεύρεσης πόρων. Η μόνη ενδεικνυόμενη λύση φαινόταν η επιβολή ποσοστού επί της τιμής πώλησης των εφημερίδων. Η τότε Κυβέρνηση όμως, ασκώντας πολιτική διαδόσεως του Τύπου, αποφάσισε να μην επιβάλει το ποσοστό αυτό, αλλά αντίθετα με το Ν. 1093/1938 κατοχύρωσε το Λαχείο Συντακτών και έθεσε συνέταιρους σε αυτό τις Ενώσεις Συντακτών όλης της Ελλάδας.
Το Αγγελιόσημο θεσπίστηκε στην Κατοχή (Ν. 165/1941 και 1151/1942) με σκοπό να ενισχυθεί το Ταμείο Ανεργίας, το οποίο είχε επιβαρυνθεί από την υποχρεωτική διακοπή πολλών εφημερίδων από τις δυνάμεις κατοχής. Αυτό το μέτρο ίσχυε σε όλη τη διάρκεια της κατοχής.
Μεταπολεμικά αποτέλεσε τον πόρο του Ταμείου Ασφάλισης του Διοικητικού Προσωπικού των Ημερησίων Εφημερίδων Αθηνών – μελών της ΕΠΗΕΑ – του ΛΕΑ (Λογαριασμού Επικουρικής Ασφαλίσεως), ορίσθηκε σε ποσοστό 15% επί των μικρών αγγελιών και των διαφημίσεων των ημερησίων εφημερίδων Αθηνών.
Η πολιτική της συνεργασίας και της αλληλεγγύης εγκαταλείφθηκε μετά την απελευθέρωση και η Ένωση Συντακτών περιορίσθηκε στο Λαχείο Συντακτών, εγκαταλείποντας το αγγελιόσημο, πλην ενός μικρού ποσοστού 2%, ενώ η Ένωση Προσωπικού διατήρησε το μεγαλύτερο μέρος του αγγελιοσήμου (10% μέχρι το 1960 και 8% αργότερα). Οι δύο αυτοί πόροι αναπτύχθηκαν παράλληλα μέχρι το 1967 και τα έσοδά τους πήγαιναν στις τέσσερις ενώσεις συντακτών (Αθηνών, Θεσσαλονίκης, Βόλου και Πατρών) και τις δύο Ενώσεις Προσωπικού (Αθηνών και Θεσσαλονίκης).
Η κατάργηση του Λαχείου Συντακτών δημιούργησε τεράστιο κενό και η Εθνική Κυβέρνηση, για να μη διακινδυνεύσουν οι ασφαλιστικοί οργανισμοί των συντακτών, προέβη με τον ΑΝ 248/1967 στην ίδρυση του Ενιαίου Δημοσιογραφικού Οργανισμού Επικουρικής Ασφαλίσεως και Περιθάλψεως τον οποίο προικοδότησε με το προϊόν αγγελιοσήμου 17/20 επί των πάσης φύσεως διαφημίσεων και καταχωρήσεων στις ημερήσιες εφημερίδες.
Σύμφωνα με τον ιδρυτικό νόμο 248/1967 οι μετέχουσες στον νεοσύστατο ΕΔΟΕΑΠ τέσσερις Ενώσεις (Ε.Σ.Η.Ε.Α – Ε.Σ.Η.Ε.Μ.Θ. – Ε.Π.Η.Ε.Α. – Ε.Π.Η.Ε.Θ.) υποχρεώθηκαν να συνεισφέρουν κατ΄αναλογία ορισμένα ποσά από τις περιουσίες τους προκειμένου να δημιουργηθεί ο νέος Οργανισμός.
Ο υπό την τότε Ελληνική Κυβέρνηση ιδρυθείς ΕΝΙΑΙΟΣ ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΙΚΟΣ ΟΡΓΑΝΙΣΜΟΣ ΕΠΙΚΟΥΡΙΚΗΣ ΑΣΦΑΛΙΣΕΩΣ ΚΑΙ ΠΕΡΙΘΑΛΨΕΩΣ είχε ανάγκη την αμέριστη υποστήριξη της πολιτείας για την πλήρη εφαρμογή του ψηφισθέντος αναγκαστικού νόμου 248.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου